Vleesboom

In september 2018 ben ik in het Elisabeth ziekenhuis geweest voor een ingreep voor de uterus-embolisatie door dr. Paul Lohle.

Vier maanden had ik continue bloedingen vanuit mijn baarmoeder. In mijn baarmoeder hing namelijk een myoom(= vleesboom) van 4 cm rond.  Deze methode leek voor mij ultiem omdat ik weinig medicijnen hoefde te gebruiken en bovenal mijn baarmoeder zou behouden. Toen werd nog maar in enkele ziekenhuizen deze methode toegepast. Nu passen gelukkig meer ziekenhuizen in Nederland deze methode voor de behandeling van myomen toe.

Ruim een maand voor de ingreep ben ik uitermate goed onderzocht door de internist en de interventie-radioloog. Ik bleek nog een hartruis te hebben, die nooit eerder was ontdekt. Daar heb ik nu mijn hele leven iets aan. Ik heb gekozen voor het Elisabeth ziekenhuis omdat dr. Lohle de interventie-radioloog is, die deze methode in Nederland heeft geïntroduceerd (1998).

Op de dag in september moest ik nuchter blijven tot na de ingreep. Binnen een uur zijn met een plaatselijke verdoving de bloed toevoeren naar het myoom via mijn liezen bereikt en verstopt. Daarna zijn de kleine openingen in de liezen flink dichtgedrukt zodat, de huid weer snel kon helen. Littekens zijn er helemaal niet. Mijn bloeddruk daalde en de verpleging zette alles op alles om dat weer op peil te krijgen wat lukte.

Na een nacht op de short-stay verpleegafdeling, waar ik zeer goed ben verzorgd kwam dr. Lohle op de kamer waar ik met een andere patiënte lag. Hij wilde aanvankelijk ons beiden tegelijk te woord staan omdat we beiden een embolisatie ingreep hadden gehad. Aangezien we toch verschillend waren, heeft hij ons direct persoonlijk gesproken. We konden wel douchen en inpakken want alles was in orde. Met een recept voor pijnstillers hebben we het ziekenhuis verlaten. Mijn kamergenoot en ik hebben contact gehouden via sociale media. Het viel ons op dat we snel konden lopen. Wel zijn wij pas na tweeënhalve maand gaan sporten.

Tijdens het fietsen en traplopen voelde ik lang mijn liezen prikken. Als ik lang moest zitten gebruikte ik een plat zacht kussen. Ook dat was na ongeveer tweeënhalve maand over. De pijnstillers heb ik niet zo heel veel gebruikt. In december is mijn baarmoeder weer bekeken net als in augustus met een MRI. Op de beelden was te zien dat mijn myoom geen doorbloeding meer had. Mij is verteld dat het myoom nog verder zou verschrompelen. Ik ga ervan uit dat het na een jaar eruitziet als een verdroogde pruim.

Tenslotte wil ik alle verpleging en de uitstekende begeleiding van o.a. Karen Schonenberg en dr. Paul Lohle bedanken voor deze succesvolle ingreep. Natuurlijk raad ik deze ingreep iedereen aan, ondanks dat men niet altijd makkelijk praat over myomen.